janno's page
 

Reisverslag Costa Rica november/ december ’98

Auteur: Patrick de Veer

Nou het begon met drie jongens die in de kroeg verzonnen om eens op reis te gaan. Na de nodige potjes, die trouwens de rode draad in het verhaal zijn, kwamen zij op het idee om drie weken naar Costa Rica te gaan. 

Dus hieronder kan je de belevenissen vinden. Tussen de regels door wordt getracht een soort van reisoverzicht te geven voor mensen die Costa Rica willen ontdekken op de backpackers manier. Wij zijn van mening, wil je een land ontdekken, moet je geen georganiseerde reis boeken. 

Wij, Janno (spreek uit als Guanno), Martijn (Osje) en Patrick(Veer) hadden alleen bij aankomst en bij vertrek een hotel geboekt via het reisbureau. Martinair begon met rechtstreeks vliegen op San José vanaf 1 november 1998. Vandaar dat de reis redelijk goedkoop was. Ze hadden de aanbieding inclusief de 2 hotelovernachtingen.

 Ok, dan nu het verslag.

San José

Manuel Antonio

 Tamarindo

Limon

Jaco

Playa Del Coco

Cahuita

Montezuma

Arenal

San José

Samara

San José

 
17 november 1998

07.15

Amersfoort Centraal Station. Om 07.33 vertrok de overvolle spitstrein naar Schiphol. Dat betekende staan, maar dat zou ons nog wel vaker overkomen, maar dan onder betere omstandigheden.

08.15

Schiphol. Inchecken bij Martinair, bij een leuk grondstewardessje. Ze vroeg zich wel af wat iemand met Soda moest op vakantie, maar ja dat zou bijna ieder ander zich afvragen. De narcoticacontrole bleek dus niet nodig.

NBBS had dus een aanbieding en die hield tevens in dat je vooraf de reis volledig betaald tot een bepaald bedrag. Het bedrag dat je teveel betaald werd in vakantiebonnen uitgekeerd, die je bij de ABN AMRO op schiphol kan inwisselen tegen vreemde valuta. Daar kregen we voor 3 man 'keiharde' $.

Vervolgens hadden we de taxfree winkels wel gezien en gingen we lekker op een terras koffiedrinken en even wat peukjes roken, want de vlucht was rookvrij. Daar had Martijn nog wel moeite mee en moest zich daar mentaal en lichamelijk op voorbereiden.

10.30

Boarding. Lekker gefouilleerd worden door een aardige en zeer aantrekkelijke douane beambte (NIET DUS). Daar moeten ze wel wat aan doen op Schiphol, chagrijnige kloothommels die zogenaamd zeer belangrijk zijn. Oh ja niet stressen we zijn op vakantie.

Eindelijk aan boord, plek voor 3, taxiën naar de baan en toen …… Terug om ongewenste bagage terug te brengen (een bom misschien???) Vertraging tot 12.00 uur dus.

04.00 (local time)

Bienvenida a Miami in de rookvrije transit ruimte. Na +/- 1 uur weer in het vliegtuig naar CR.

19.00(local time)

We liepen CR zo binnen. De controle was volgens ons uiterst gemoderniseerd. Er zou wel een tracking systeem onder ge grond gebruikt worden, want we hoefden alleen de gele lijn te volgen en voor we wisten stonden we buiten tussen de honderden taxichauffeurs. Goed systeem hebben ze daar.

Na vele malen duidelijk gemaakt te hebben dat we al een hotel hadden, regelde iemand voor ons een iemand die weer een taxi regelede. Op weg naar El Sesteo.

21.00

Aparthotel El Sesteo: 2 kamers (met TV) op de Lonely Planet schaal was het een Mid -range hotel. Later hebben we dit aparthotel zeer gewaardeerd, maar daar kom je wel achter als je verder leest. Dan weet je dat het redelijk luxe is, duur, maar lekker voor aankomst en vertrek.

Janno had Albert en Marijke nog even gebeld, of we morgen langs konden komen. Daarna zijn we gaan slapen, want het ws toch al met al een redelijk vermoeide reis als je dat niet gewend bent.

 

18 november 1998

Lekker wakker worden met Cartoon Network. Onze eerste aanraking met Gallo Pinto het nationale 3 dagelijkse voedsel in CR. Ontbijt, Gallo Pinto (rijst met zwarte bonnen), warme gebakken banaan. Na dit overheerlijke ontbijt dat we niet genomen hadden, zijn we het zwembad en de hottub ingedoken.

Na het uitchecken zijn we opzoek gegaan naar de bus naar El Bosque. Nadat we iemand de weg vroegen kwam er uit de Mac een klein mannetje lopen, die ons wel even wilde helpen (ja van ons geld af). Maar ja zo naïef als we zijn, wij geloven een ieder die uit een Mac Donalds komt lopen.

Maar na een lange mooie wandeling door vele goede en slechte buurten van San José had het mannetje ons toch bij de bus gebracht. Onderweg probeerde een vriend van hem nog gratis ICT kaarten aan ons te verkopen voor een paar dollars. Die werd kwaad omdat we die niet nodig hadden. Aan het eind van de rondtour maakte het mannetje, José (ik zal hem even beschrijven voor het geval je hem tegen komt, Klein, donker met lelijke schoenen en een snor. Maar ja zo zien ze er daar allemaal uit) met iets meer geld dan wij eigenlijk hoefden te betalen snel uit de voeten.

Maar, al met al een leuke tour door San José.

12.00

Het roze huis van Albert en Marijke gevonden. Kleine Jonathan ging gelijk huilen toen hij wakker werd en gelijk ons zag. Nou eigenlijk zag hij Janno het eerst. Voor de lunch kwam Albert ook thuis. We hebben daarna heerlijk geluncht.

Na lekker bij gekletst te hebben en info over CR gekregen te hebben, zijn we richting Calle 8 en Avenida 1 gegaan met de taxi. Na een discussie tussen de chauffeur en Janno over het bedrag (de chauffeur had stiekem de meter onderweg uitgezet), zijn we Hotel Grand Imperial binnen gegaan. Typisch een backpackers low budget hotel, maar wel schoon en goedkoop. Voor c4000 voor drie personen was het goed te doen. Het toilet was niet echt denderend, maar later kwamen we erachter dat dat eigenlijk overal wel was.

23.00

Na een lange slaap is Janno zich alleen nog gaan bezuipen, zonder zijn 'vrienden' wakker te maken. Na zijn alcoholisch nachtelijk avontuur (1 biertje) ging ook hij slapen.

 

19 november 1998

06.00

Na een lekkere lange nacht slaap, behalve voor Janno (die had nog last van een kater van zijn ene pilsje) stonden we op en gingen op weg naar de Caribe Terminal, waar de bus naar Limon zou vertrekken. Daar hadden we kennelijk een bus te laat gepakt die wel op het goede tijdstip weg ging. Of we even een nieuw kaartje wilden betalen. (Dat is moeilijk uitleggen in het Nederlands) Maar goed we werden door vele vrouwelijke reizigers geholpen die gelukkig ook Engels konden. Op een moment bemoeide de hele bus met ons akkefietje. Uiteindelijk vond de buschauffeur dat we wel mee mochten. Dus betalen hoefde niet mee. We hadden de bus moeten pakken van 6.45 i.p.v. 07.00 uur. We zagen om 6.45 wel een bus gaan, maar ja wisten wij veel…

Achteraf bleken we toch nog c200 teveel betaald te hebben. Maar ja voor zo’n kleine 160 km doen we niet moeilijk over 6 gulden, want als je van de Kamperbinnenpoort in Amersfoort naar Centraal gaat kost dat al een kleine 4 gulden en een kwartje. De reis er heen was overigens zeer mooi. Het begon met mist in de bergen, maar daarna een mooie lange rechte weg met veel uitzicht.

10.30

Limon, warm, warm, warm. Na even de Lp geraadpleegd te hebben kwamen we bij een Cubaans achtig hotelletje genaamd PALACE. Het had een leuke sfeer met een uitstekend balkon waar je ‘s ochtend vroeg om 05.30 lekker een peuk kon roken. Het hotel was met fan uitgerust maar een airco was toch fijner geweest. De kamers waren zeer warm ondanks stand vier op de fan. Voor c5500 (3 man) net goed maar iets te weinig kamer.

Een goede sandwich kan je halen bij Soda Dona, waar in ieder geval de vloer 300 keer per dag schoon gemaakt wordt. Of alles zo schoon is weten we niet, maar het zag er allemaal goed uit. Op een gegeven moment kregen wat mensen de kriebels om toch maar even naar het thuisfront te bellen, dus wij op zoek naar een telefoonkaart. Voor sommigen kan het bellen naar huis even een teleurstelling zijn, maar dat kwam later wel weer goed toen we hoorden dat Dee toch veilig in De Draai zat op donderdag avond met…????

Ja en toen, Playa Bonita. Wat moeten we daar van zeggen. Het strandtentje rechts van het strand is wel geweldig. Het bier is er lekker op temperatuur, de tica's waren ook zeer OK (oh sorry ik bedoel het uitzicht was goed). Mucho gusto dus.

Na aardig wat potjes achter de kiezen, dachten we dat het geen slecht plan was om eens terug te gaan naar het hotel, voordat we helemaal in dat gat vast zaten. Dus we missen de bus, maar na een korte wandeling op slippers, kwamen we een enthousiaste taxichauffeur tegen die ons wel naar Limon wilde brengen. Eenmaal in Palace Iedereen diep in slaap. (Ja drank he..)

Om 22.30 begonnen er wat buikjes te knorren en die gaven even naar boven door dat we wakker moesten worden. De rest wakker gemaakt. Er was er een die de rest van de avond geslaapwandeld heeft. Maar dat maakt niet uit. (Ik noem geen namen, maar het begint met J en eindigt op anno).

23.00

In Costa Rica weten zelfs de Chinezen een hamburger te maken. Met goede frietjes erbij op zijn we maar weer richting mandje gegaan.

 

20 november 1998

+/- 07.00

Op het terras van Palace een peukje gedaan en naar vuurwerk geluisterd. Ja vuurwerk voor Oud & Nieuw alweer. Trouwens ook de eerste politieauto in CR gezien. Na een lekkere douche, hadden we bij de supermarkt op de hoek boodschappen gehaald en brood bij de bakker. Eigen ontbijt is meestal nog het beste. Gelukkig kon er iemand een appeltje schillen. Dat kon hij goed en dat wilden we zo laten ook.

De bus naar Cahuita van 10.00 genomen. Als je van Walibi houdt, moet je dat eens proberen. Een mooie rit van 45 min. Veel kuilen en gammele bruggetjes. Eenmaal in het zandgeplaveide dorp aangekomen, was het tijd voor wat milkshakes. Daarna zijn we maar een onderkomen gaan zoeken.

Bij een lief oud Costaricaans vrouwtje (verstond geen Engels) vonden we een goed verzorgd cabina'tje. Cabinas Vaz voor maar c3500, schoon en goede service) Ze vroeg zich alleen wel af of dat wel goed zat met drie jongens en maar 2 bedden. Een daarvan was dan wel gelukkig 2 persoons.

 

12.00

Goed spullen in de cabina en op pad. In het National Park hebben we enkele uren de Eco toerist uitgehangen. Zeer mooi met veel leven. Wild wel te verstaan. Op de terugreis hebben we golven bereden aan het strand. Echt bodyboarden. Krachtige dingen die golven.

 

18.00

Maar daar krijg je wel honger van. Dus was het plan maar eens een keer niet te slapen (want je weet wat er dan gebeurt, wordt je de volgende dag pas wakker). Miss Edith was bepaald door de LP dat zij de beste voedsel kon opscheppen in dat kleine dorpie. Geen haren in ons eten gevonden ondanks dat de kapper in hetzelfde stulpje was gevestigd. Dat je haar korter kan laten maken zonder schaar zijn we nu ook achter. De fik er in. Van bediening hadden ze nog nooit gehoord. De LP werd even in twijfel getrokken. Het maaltje kwam op tafel en toen bleek de LP toch weer eens aan het rechte eind te trekken. En over de bediening stond eigenlijk niets in de LP, dus…

Na het eten zijn we wat pilsjes gaan halen bij Soda Toekan. Leuke gezellige tent met een A'damse eigenaresse met een zeer irritante en uiterst slecht uitziende moeke (niet in andere reisverslagen vermelden, heeft een zeer brede man). En ja… Ze hadden een Internet connectie. En daar kan menig een niet vanaf blijven. Dus meeltjes gelezen en verstuurd. Na wat pilsjes vonden we dat het wel genoeg was. Op naar de volgende dag.

 

21 november 1998

07.30

er is niets mooiers dan op het strand wakker te worden. Een beetje zwemen voordat we de lange reis terug naar SJO gingen. Nog een ontbijtje gescoord bij Soda Toekan.

10.30

Leve het openbaar vervoer, kaartjes voor de bus van 11.00 naar SJO.

12.00

Daar was de 11.00 bus. Eerst naar Limon. Een break, gelukkig maar, want sommigen blijven maar zeiken.

16.00

SJO, lopend naar Grand Hotel Imperial (goede tent nogmaals). Weer een goede kamer, alleen was het toilet dit keer wat minder in goede staat. Maar ja dat is minder voor de schoonmakers. En toen…………… Mc Donalds

Regen. Dat verwacht je niet in CR, maar ja het is het overgangseizoen (Regentijd naar Droge tijd). Mooie tijd om eens kaarten te schrijven en het dagboek bij te werken. Dus nog maar wat biertjes en dan zien we morgen wel weer.

 

22 november 98

07.00

Na een goede nachtrust een spelletje 'ik zie, ik zie wat jij niet ziet' in het donker zijn we maar gaan aankleden en douchen. Nog even gebugfixed aan het Y2k probleem en toen was het toch nog 22 november 1998.

Een zeer relaxede taxichauffeur bracht ons naar San Fransico. We hadden met Albert en Marijke afgesproken om naar Iiglesia te gaan.

 

09.30

In de kerk is het gebruikelijk iedereen te groeten, dus Buenos dias todo. Helaas was voor ons de dienst niet helemaal te volgen, maar gedeeltelijk kregen we een vertaling. Na de dienst hebben we een heerlijke relaxede middag gehad en lekker buiten gezeten in de regen.

Na een zeer goede lunch en avondeten en van het gezelschap genoten, zijn we weer richting het Hotel gegaan. Geen potjes bier meer, want de bar was al dicht. Maar ja sommige mensen krijgen na 1 bier al de ilusie dat ze aan de zup sin.

 

23 november 1998

08.30

Iedereen had aardig moeite met opstaan en we hebben dan ook lekker 'lauw' gedaan. Even ontbeten in de straat en daarna hebben we onze spullen gepakt voor vertrek richting Quepos en Manuel Antonio. Even een intermezzo: wisten jullie dat Quepos tot de vorige eeuw een indianendorp was van de quepoa tribe? Helaas bestaat er geen nabestaande meer van deze stam.

12.00

Picture this: Coca Cola Bus terminal, SJO, CR the most dangerous place to be. Three little dutch kids with a backpack in the middle of criminal tico's

Ach, het stelde geen reet voor, want het is hoe je jezelf opstelt, en als je normaal doet dan komt het allemaal wel goed. De bus vertrok zelfs nog voor 12.00 en de rit was er een die je niet had willen missen. Leuke obstakels (gammele bruggen), wilde dieren (krokodillen van wel 30 meter lang) en mooi heuvelachtig landschap.

Na Quepos kwam er een 7 km lange leuke pittoreske rit. Het oogd (of oogt met t) zeer goed verzorgd. Dit is de eerste keer dat we eigenlijk een dorp met toeristen zien. Oh ja wie was nu hier de toerist aan het uithangen?

Ok, na een duik in de zee en een lang end rennen (Ja Os, ik ga het je zeggen weet je ,die rots was echt veel verder dan jij dacht) wat pushups zijn we wat potjes gaan scoren bij 'onze' hangout op het strand.

19.00

Na het douchen zijn we maar een Soda gaan opzeuken para comer. Dat was goed te bikken, maar iedereen was wel redelijk op z'n eind van de reis en de zeer vermoeide inspanningen op zo'n zware vakantiedag. Na een kleine nachtwandeling en een blik op een enorme sterrenhemel (klinkt romantisch, zou iemand aan thuis denken?) zijn we gaan slapen.

 

24 november 1998

08.00

Na een mindere nacht voor bijna iedereen (bed was zo hard als de vloer) zijn we op gaan staan en waren we in voor keiharde actie (Rouele dan). Oh ja Cabinas Ramirez, c6000 per nacht voor 3 personas, c2000 pp, wel te duur (onze maatstaaf was al gezet), maar gezien de locatie heb je dat ervoor over. Je kon wel voor redelijk weinig geld c500 (halve Miss Etam tas) de was laten doen.

Ahora (vertaling: Nu, op dit moment) zijn we aan het wachten op desayo americano (ontbijt). Eieren met patat. Goed voor je stoelgang voor als je die nog niet had.

10.00

Ok we moesten mee met Guanno naar Parc National om Apies te gaan kijken. We zagen er altijd 1 extra aangezien hij voorop liep. Nou genoeg geouweh.. Een mooi park met een aantal playas. Dus na een stukkie hiken een lekkere frisse duik op een van de mooiere stranden van CR (achteraf gezegd)

13.00

Relaxing flexing, lekker lui liggen dus. Dat hield weer op van ons verkenners instinct stak de kop weer eens op. (Goed voor een potje stratego trouwens) We kwamen bij 'onze' strandtent terecht om wat sandwiches queso con jamon te gaan eten.

In de regen met zon op het terras. Wie wil dat nou niet. Oh ja toen dachten we even een paar seconden aan Holland, waar de vrieskou was. Nou laten we er nog maar een nemen. Met dat in gedachten, zijn we maar wat op het strand gaan relaxen en met de nodige potjes in de avond gingen ons maar een opmaken voor de avond. (we lijken wel wijven)

 

17.30

Wat kan een douche toch fris zijn. Wat zullen we eens gaan doen??? Ok 'onze' strandtent maar weer eens ontdekken. Een paar Imperial, een potje kaarten. Best vervelend.

19.30

Het maagje begon te rommelen en dus maar op zoek naar een vreetschuur. Bij 'onze' strand hut vandaan op weg. Na lang lopen en een kleine tussenstop (nou ja dat duurde wel even) voor de nodige sanitaire behoeften kwamen we waar??? Ja je raad het al. 'Onze' strandtent (hoe die nou eigenlijk heet ???) Spaguetti Bolognesse a pollo, een paar half gare kippetjes en een potje, een peukie en we waren weer helemaal het mannetje.

Een potje hartenjagen en pesten, maakte ons weer alert.

00.00

Welterusten

 

25 november 1998

Dat welterusten hadden we even te snel gezegd. Want na een paar potjes pesten gingen we hartenjagen in het echt (geintje) Nee. We vroegen 2 chica's Hollanda om mee te spelen. Dat hield dus in, nog de nodige potjes, een potje tafelvoetbal en wat potje. (of hadden we dat al vermeldt)

01.00

Welterusten dus

07.00

Na een rot nacht voor 2 van ons zijn we gaan ontbijten en hadden we besloten de 10.30 bus in Quepos maar niet te nemen. De meiden (De tweeling Marielle en Marielle) die gisteravond meespeelden kwamen even bij het ontbijt zitten en die waren van plan richting Cahuita te gaan. We zijn daarna even blijven zitten en Os had nog even naar huis gebeld. Ze waren aan het schaatsen, terwijl wij ellendig in de zon op een mooi wit strand moesten vertoeven.

12.30

De bus van Manuel Antonio naar Quepos genomen en wat postzegels gehaald bij Officia Postal. Toen hebben we bij een Mexicaans/ Amerikaans tentje even rust gehouden om op de busreis van +/- 2 uur richting Puntarenas naar Jaco te gaan. Puntarenas was het plan, maar dat zouden we niet meer halen. Moet best leuk zijn. We denken er rond 15.00 te zijn.

15.00

Goed gegokt. We waren op tijd in Jaco. Zelfs voor Cabinas Bohio afgezet door de bus. Toen maar een duik in de zee. Het is echt een plek voor surfers, want wat waren die golven donders en bliksem hoog. Na een douche (buiten) zijn we naar het appartement gegaan (jawel een appartement voor c5000) Het zag er goed uit met goede bedden. Schoon was het niet echt. Ze moeten gedacht hebben, alleen de buitenkant telt. Dus op de schaal van de LP geven we een 7 voor dat wat we betaald hebben.

18.30

In de Colonial (bar & restaurant) hadden we gedronken en gegeten (waarschijnlijk de lekkerste hamburgers in CR) . Een zeer goede tent, verzorgd uiterlijk en zeer goede bediening, Con Mucho Gusto, he Os) Het plan was de volgende dag vroeg weg te gaan met het bussie van 6.45 naar Puntarenas om daar vervolgens de voetgangers pont naar Paquera te nemen en te eindigen in het meest populaire plaatsje (voor echte toeristen dan) in CR, Montezuma.

We hadden nog wat potjes genomen en zijn richting bedje gewandeld.

 

26 november 1998

06.00

Oh ja, voor die c5000 hadden ze erg goede bedden. Ok wij vroeg naar de bushalte (+/- 06.15). Na wat wachten in de regen kwamen we de bus naar Quepos tegen. Dat was niet de goede. Later hoorden we dat de bus naar Puntarenas (06.45) al lang was geweest om 06.00. Tussenstops opstappen is niet echt makkelijk kwamen we achter, maar ja we lieten ons niet uit het veld slaan en hebben voor c8000 een taxi genomen naar Puntarenas.

08.00

Puntarenas, echt een stad om even op doorreis te kijken, maar het is er niet echt fantastisch hoor vakantieman. Redelijk armoedig, dat is niet zo erg, maar het was er ook erg vies in tegenstelling van wat we al eerder gezien hadden. Even een ontbijt gehaald en toen zijn we maar tickets voor de ferry gaan kopen.

De vaart naar Paquera was echt mooi en je kon an boord eten en drinken regelen.

12.30

Anderhalf uur later meerden we aan. Paquera… zeer klein. De bus sloot perfect op de boot en voor maar c550 gingen we naar Montezuma.

14.45

Eenmaal daar moet je redelijk snel zijn om een kamer te vinden. Cabinas Capitain werd onze enige keuze. Het is er schoon en voor c4500 zeer zeker goed. De badkamers waren wel shared. Chico's bar had lekkere koude potjes voor ons klaarstaan. Toen hebben we bij Hotel Montezuma met view op zee en veel meer lekker gegeten.

We dachten hier kunnen we wel een paar dagen blijven, maar dat zou nog wel veranderen. Ok we wilden een soort top tien maken van stranden die we gezien hadden. Achteraf is dat niet te doen, want ze zijn allemaal wel mooi. Dan maar een overzicht van wat ons beviel.

1. Manuel Antonio

2. Cahuita

3. Limon (playa bonita)

4. Jaco

Montezuma hadden we nog niet gezien, maar die zou in de top drie eindigen. Even ter info. Vanaf toen heeft niemand meer echt last gehad van buikziektes.

 

27 november 1998

geen tijd

Montezuma, lekker tempje +/- 30 gr. We hadden maar gereserveerd voor een tour/taxi die ons naar Samara zou brengen de volgende dag. Want met de bus naar het noorden van het schiereiland Nicoya is vanuit M zeer moeilijk. Zeker in deze tijd van het jaar, vanwege de waterstand op bepaalde wegen.

We konden met die fijne bus die ons bracht weer 2 en half uur terug naar Paquera en daar een taxi nemen naar Playa Naranjo die ons bijna net zo veel zou vragen als die taxi bij elkaar ($25). Ok niet helemaal, maar voor die paar extra $ was dat geen moeilijke keuze. Dat zou trouwens 10 uur duren en met de auto maar 4. Het toeristenburo Nicoya Expeditions bracht ons voor $30 pp naar Tamarindo of Samara

10.30

Het werd Samara, want we hadden genoeg tijd. Die middag hebben we relaxed, zodat we morgen fris met de tour meekonden. Maar van dat relaxen kwam weinig, want iemand moest zo nodig weer eens wandelen. Na twee stranden dachten we laten we de waterval verderop eens gaan bekijken. Dat bleek toch wat langere loopafstand te zijn, dan we dachten. Na anderhalf uur of iets meer zagen we de indrukwekkende waterval (Niet zo spectaculair dus). Toen maar weer terug.

17.00

Ja terug in Montezuma. Toch maar naar het strand en dat was 'awshome' zoals de amerikanen zeggen. Hoge golven die je na een tijd wel erg moe kunnen maken. Body boarden en surfen was weer eens niet aan de orde. Maar het was toch te hevig om het te gaan leren.

 

Dus dan maar iets doen waar wel goed in waren. Potjes drinken. In Hotel Montezuma nog wat sandwiches erbij. Toen werd het wel tijd om te gaan douchen. Na wat gezang onder de douche, (Alsof we niet genoeg liedjes gezongen hadden) gingen we bij Chico's bar wat eten en bier halen. Nou die potjes vielen zeer goed.

Het plan was om de volgende morgen om 8.30 te vetrekken.

 

28 november 1998

07.00

En ja hoor dat lukte. Een beetje bijkomen van de avond ervoor. Toen kwam het. Bij Nicoya Expeditions hadden ze verwacht dat er nog 2 mensen mee zouden gaan. Maar nee dus. We konden kiezen. Of $10 pp bijbetalen of geld terug. Nou dat werd na een lange discussie weinig keus want anders gingen ze niet. En aangezien we uit dat gat weg wilden, hebben we de eerste optie maar gedaan. De rit duurde +/- 4 uur. Via Paquera naar Playa Naranjo (zeer mooie omgeving, maar het werd ons wel duidelijk waarom daar geen bus reed). Even wat gelunched in Jicaral. Vandaar uit zijn we naar Nicoya gereisd (slechte weg trouwens). Door Nicoya naar Samara over een nieuwe asfalt weg.

In Samara zin we naar Villas Playa Samara gereden om wat info te krijgen over de grond van Pat's ouders. Maar dat was toch te ver zonder 4WD. Freddy een vriend van John (die komen we later nog tegen) gaf wat info over waar we eventueel konden blijven voor de nacht en over het huren van een auto als we zin hadden. Het leek toch maar een beter plan om naar Tamarindo te reizen. Dat zou wel een latertje worden.

13.00

Samara zag er goed uit alleen het was er uitgestorven. Een klein plaatsje, maar wel relaxed. Het zag ernaar uit dat ze aan het voorbereiden waren voor het Tico hoogseizoen. Het plan was om de 16.30 bus naar Nicoya te nemen en dan naar Santa Cruz om als het goed was de laatste bus naar Tamarindo te nemen.

De dagen gingen ineens een stuk sneller. Het was zaterdag en nog even en we hadden er twee weken op zitten. Best snel. Als we nog wat meer van andere dingen willen zien moeten we wat gaan plannen. Dus het plan:

1 of 2 dagen in Tamarindo, dan 2 of 3 in El Coco. Daarna misschien een auto huren om via Liberia naar de Arenal of Monteverde te gaan.

De tussenstand van standen was:

1. Manuel Antonio

2. Samara (qua uitzicht, helaas niet op gelegen)

3. Montezuma

4. Cahuita

5. Limon

6. Jaco

 

16.00

We hadden nog een lange reis voor de boeg.

 

29 november 1998

Even over die lange reis. Het begon dus in Montezuma. Om 8.15 een goed ontbijt, Pannenkoeken met banaan en eieren. Montezuma Paquera. Het was goed dat we zelf niet reden, want na 15 minuten hadden we al politie op ons dak. Snel riem om, id en autopapieren moesten laten zien worden. Dat was anders dokken geweest als we geen chauffeur hadden gehad. Dat was 1 uur over 42 km. Best snel. Toen naar Playa Naranjo met veel mooie diepe kuilen in de weg. Na nog een uur waren we weer 36 km verder. Jicaral dus. Lunch.

Naar Nicoya was het nog 80 km en naar Samara 35 km. Totaal 4 uur.

17.30

Vanuit Samara in Nicoya aangekomen en bij Soda Monica gegeten en op de bus gewacht. Die halte was redelijk moeilijk te vnden., maar wat rondvragen op ons beste Spaans, kwamen we er wel. Een zeer donker straatje, waar je niet verwacht dat er een bus zou stoppen.

19.00

Voor c700 waren we onderweg naar Santa Cruz. Deze rit in de Efteling (alle lichten uit en met een noodgang over hobbels) duurde 23 km lang. We wisten niet waar we eruit moesten om de bus richting Liberia te nemen. Maar het kwam goed. Toen we uitstapten kregen we van 2 tica's richa's een wijze les dat je niet zomaar Nederlandse vieze woorden moest uitkramen. De que y Como en Espangnol biedt altijd een goede communicatie in de Babilonische spraakverwarring en zo maak je contacten met de locals. Gelukkig ging de bus naar Tamarindo nog die avond.

20.30

Busje Tamarindo. Een Mercedes bus die een mooie maar lange en hobbelige weg moest afleggen. Voor c300 waren we weer anderhalf uur zoet en maar 35 km verder. Tijdens de rit met twee tico's over mooie tica's, chica's en tica's en koetjes en kalfjes gekletst, want van koetje komen kalfjes.

22.00

Eenmaal in Tamarindo (door Janno's goede planning) kregen we van Sadi een quicktour ala Microsoft van het dorp. En toen op de late avond op zoek naar cabina's. Dat was geen makkelijke opgave, maar uiteindelijk kwamen we bij tante Lien terecht in Hotel Doly. Ik bedoel Hotel Dolly. Tante Lien was zeer gebrand dat we ons paspoort lieten zien, want dat heeft ze wel 3 keer op weg naar de kamer gevraagd, nog 4 keer in de kamer zelf en 3 keer op de terug weg. We telden c6000 neer en c1000 voor borg voor de sleutel.

Zo hadden we een goede nacht gehad na nog de kroeg gezien te hebben.

Zeer schoon en redelijke bedden als je de matrassen dubbel slaat. Mooi semi uitzicht op zee, maar als je twee meter loopt, stond je op het strand. De stranden zagen er goed uit en na het ontbijt bij Sadi zijn we die eens gaan ontdekken. Daarna hadden we een turtle tour geregeld voor de avond. Voor de rest van de dag lekker weinig uitgevreten. Oh ja de bank gezocht en een paar kilometer er voorbij gelopen. Ik weet niet meer wie zover wilde lopen.

In de middag hebben we bij een strandtent de hele middag Champions Leaque gekeken. Wat potjes aan de bar met een super breedbeeld tv dat verveelt toch wel snel. Afijn om 17.30 naar het hotel omdat we de trip naar de schildpaden zouden doen. Er lag een briefje dat de trip eerder zou beginnen en wel om 17.30 (in ieder geval dat dacht iemand die 07.30 Pm voor 17.30 aan zag. We zullen zijn naam niet noemen, maar het begint met een Os en eindigt op artijn).

07.30 (bepaal zelf maar of dit Pm of Am is…)

Bootje naar National Park, Playa Grande, Wachten bij een posthuisje. Redelijk snel werden we geroepen om naar een Turtle te gaan kijken. Na een stukje lopen zagen we een 10 tal meter verderop het vrouwtje. Ze was al aan het graven. Ze gaan 75 cm tot 1 meter diep. Dit vrouwtje was een goede moeder, want ze nam haar tijd en wilde het gat zo diep mogelijk.

Op een gegeven moment was ze klaar. Ze was trouwens ook in een trance dus ze merkte er weinig van dat wij er waren. Ze begon met eieren te leggen. Toe kwamen er biologen, die de eieren gingen verplaatsen. Ze hadden in verband met de hoge vloed geen kans om te overleven, daarom hadden ze verderop het strand zelf een gat gegraven om ze daar vervolgens in te leggen. Janno mocht tijdens het eieren rapen nog de flipper vasthouden zodat de bioloog ze eruit kon halen.

Een andere bioloog injecteerde een minichip, want dit was een schildpad die ze nog niet kenden. Ze doen dit niet om ze in de zee te volgen, maar als een schilpad weer aan land komt, kunnen ze meer achterhalen over het paringscyclus e.d. Het was echt een mooi gezicht zo’n groot dier dat zo dichtbij lag. Het was zeker wel fijn om de extra informatie van de biologen te krijgen.

 We gingen terug, want een volgende groep kwam eraan. Toen vond Janno een spoor van kleine schildpadden die uit het nest naar zee gingen. Dat was echt te gek en bleek ook redelijk uniek te zijn. Achteraf dachten we, als we ze niet gezien hadden, hadden we ze zo kapot kunnen trappen omdat je ze in het donker niet ziet. Een geluk dus.

 Het nest was echt leuk om te zien. Ze komen er 1 voor 1 uit. Ze drukken elkaar er zo uit. Als het overdag is en ze willen eruit dan steekt er een z'n kop eruit en ziet dat het dag is. Dan wachten ze tot het nacht wordt. Zelfs de biologen kwamen overal vandaan toesnellen en die waren onder de indruk, want je ziet het kennelijk niet vaak. Daarna moesten we weer verder en wat zagen we toen. Er kwam net een vrouwtje aan land. Maar daar mochten we niet te lang blijven staan, anders was er een kans dat ze niet aan land zou komen. Een heel mooi gezicht is dat.

 Nou dat was een avond om nooit te vergeten.

 

Tussen 30 november 1998 en 03 december 1998

OK, het was leuk in Tamarindo. Een paar dagen het dagboek niet meer bijgehouden. Dus even kijken of we het allemaal nog kunnen reproduceren. Ik denk dat het 30 november was, dat we laat zijn opgestaan en bij Sadi pas om 09.30 gingen ontbijten. Die middag hebben we totaal niets uitgevoerd omdat het er heerlijk weer voor was om lekker rond het hotel op het strand te hangen. Af en toe een duik in zee. Een zee met helende werking voor wonden overigens.

‘S avonds zijn we bij de pizzeria wezen eten en kwamen we in gesprek met 2 Oostenrijkers. Na lang kletsen ging te tent dicht en moesten we verhuizen naar de Mambo bar. Even een biertje en een fresca. (Volgens mij had Osje em daar redelijk zitten)

Om 00.00 zijn we maar richting hut gegaan, want we wilden de enige vroege bus van 06.45 hebben. Er zouden maar 2 bussen gaan vanuit Tamarindo (volgens de LP)

De volgende ochtend vroeg zagen we vanuit bed vanaf 05.00 uur bus na bus komen en gaan. Maar we kwamen op de een of andere manier ons bed niet uit. Die bus misten we dus. Een nieuwe pogingen deden we om 09.00 en dat ging goed. We hadden em. Gewoon de weg op lopen en staan wachten. Na een anderhalf uur durende rit naar Santa Cruz met schreeuwende gekke vrouwen in de bus, kwamen we op een overvol busstation aan.

Die eerste bus richting Liberia hebben we bewust gemist en toen maar de volgende genomen. Dat was wel een goed bussie. Snel en comfortabel. Bij Communidad gingen we eruit om over te stappen op de bus naar El Coco. Daar hadden we weer eens 2 bussen gemist, maar dat maakte niet uit, want als je lekker in de zon met een koele wind langs de weg zit, is dat geen straf.

Eenmaal na een 30 min. rijden hebben we in El Coco wat gegeten en gedronken. Toen maar eens John bellen en om 17.30 zouden we richting Resort Divers gaan. Na een tijdje wachten bij het verkeerde huis, met een goede waakhond, hebben we toch uiteindelijk lekker op de bank kunnen liggen en kregen we een goed bordje Indisch eten voor ons geschoteld. In de middag hadden we het er al over om de dag erna te gaan duiken. Hadden van Michael van Hotel Coco Verde al een aanbod gehad van $90 pp. Bij Resort Divers had John voor ons een vrienden prijsje gemaakt van $75. Dat was dus geregeld.

 Op 1 december was het dan zover via resort Divers bij Blue Bay Resort (Een zeer overdadig hotel voor rijke Amerikanen) kregen we eerst instructie in het zwembad. (We kregen van Ricardo een goede instructie)

 Eerst je bril op en dan proberen te ademen onder water. Als test moest je je mondstuk uit doen en vervolgens weer in onder water. Je moest tevens je bril vol laten lopen met water en die op een aangegeven manier weer legen.

 Na de oefeningen gingen we ons klaar maken voor 2 duiken in de Oceaan. Dus met de boot naar Whales point en daar zijn we plus/min 32 min op 15 meter diepte om de rots gaan zwemmen. De eerste keer is zeker een hele ervaring zo diep. Vooral het naar beneden gaan is voor sommigen toch erg pijnlijk voor de oren. Het was echt te gek, maar je bent redelijk gespannen.

 De tweede keer waren we allemaal relaxed en toen zagen we ook meer. Monkey head was trouwens wel mooier om te duiken. Er zat veel meer vis en andere rare zeedieren. We werden redelijk door Jellyfish gebeten, maar dat mocht de pret niet drukken. Kortom het was er erg mooi. In de wateren voor bij El Coco is het een van de betere duikplaatsen van CR hebben we gehoord, dus als je eens in de buurt bent….

 Die middag hebben we voor Blue Bay op Johns boot gerelaxed en na de reparatie aan zijn boot zijn we eenstuk gaan varen. +/- 30 mph op 4000 toeren was nog niet eens op z'n hardst. Dat gaat al redelijk hard op het water.

 Op de bank bij Robert en Vivianne hebben we lekker film gekeken. John was bezig Hollandse kost te maken. Iedereen was aardig moe, dus zijn we niet te laat naar bed gegaan,

Als we ons niet vergissen was het 2 december en die dag hebben we goed uitgeslapen en naar het dorp gelopen. Niemand van ons was vooruit te branden. Misschien weer tijd om te gaan reizen???

 Inderdaad die dag werden we niet actief, behalve aan het strand liggen en wat potjes bij de 'Zebra' te nuttigen. Die avond hadden we john mee uiteten genomen, omdat we de volgende dag weg wilden. Bij Luna Tica waar ze je de stoelen onder je reet vandaan halen als ze naar huis willen, kunnen ze toch wel ' goede Whattaburger' maken.

 

3 december

05.30

We zouden de bus van 07.00 nemen. Iemand stond al helemaal bepakt en bezakt. We keken eens naar buiten en besloten nog maar een dagje in dit leuke oord te blijven, tussen de kakkerlakken, scorpioenen en vogelspinnen(tarantulas). Ah ja we waren er nu wel aan gewend.

Dus later naar het dorp gelopen om op het strand te gaan kijken. Als je bij Playas Del Coco linksaf het strand afloopt en de rotsen iets voorbij kom je op een mooi wit strandje. En als het water laag is kan je naar een eilandje lopen en de kleine baaien van het eilandje bekijken.

Toen werd het tijd voor lunch en ja dat werd maar weer de 'Zebra'. Daarna hebben we de nodige souvenirs voor het thuisfront gekocht. Wat zouden we de volgende dag nou gaan doen, dat was wel een goed plan om over na te denken. We konden een auto huren en naar de Arenal gaan en de auto vervolgens in SJO af te leveren. Dit werd toch iets te moeilijk. Want wat nog belangrijker was, was met welk geld gaan we dat betalen?

De balans van deze onderneming was zeker niet slecht alleen de liquide middelen waren minder dan nihil (kan dat?) Nou je begrijpt het wel. We hebben geld, alleen hoe kan je er aan komen als de banken dicht zijn en de enige bank die open is accepteert alleen VISA.

15.00

Daar kwam Osje dus achter, want die heeft na anderhalf uur wachten bij de Banco National te horen gekregen dat ze geen Mastercard aannemen. Ja terwijl hij dat leuke karweitje mocht opknappen, moesten wij helaas met een biertje verplicht op het terras van de Bananas Bar op Osje wachten. Zeker niet fijn.

S' Middags hadden we Resort Divers gebeld om John te zeggen dat we nog in town waren en dat we nog een nacht bleven.

17.30

Onderweg naar huis kwamen we John tegen en spraken we af om bij hem te komen eten. Dat kwam goed uit want ons geld was op. Morgen 4 december gaan we in Liberia een pinautomaat zoeken. We hebben nog net geld voor de bus.

Afijn s'avonds had John goede Hollandse kost op tafel gezet. Loupita en Ricardo waren er ook. Nog wat gedronken en toen maar eens naar bed gegaan.

He Pat je mag best wat meer over Loupita vertellen hoor dat vind iedereen best interessant… (en Osje zeker).

 

 04 december / 05 december

06.00

Er is iets mis gegaan in het dagboek. Of het nu 04 december of 05 december is dat is er niet meer uit te halen. Dat maakt niet uit want we gaan gewoon door met vertellen.

Gisteren nog een kakkerlakken plaag meegemaakt bij John thuis. Op eens waren ze met z'n achten. Kan je het voor je zien: 3 jongens tegen over acht van die reusachtige insecten. Wie denk je die gewonnen heeft?

We stonden op om de bus van 07.00 naar Liberia te nemen. Die hadden we en daar waren we redelijk snel. Maar toen…. Een pinautomaat. Geen cirrus logo of mastercard. Na wat vragen en zoeken en proberen, vonden we bij de Banco de San José de goede logo's. Daar hebben we met gewone pinpas geld kunnen opnemen

10.00

Nou het feest kon beginnen, want het geld was binnen. Dus eerst maar een ontbijtje. Bij Cafe Ole werden we goed verzorgd. Oh ja het plan was om naar de vulkaan te gaan en naar het plaatsje La Fortuna. We liepen richting busstation om eerst de bus te nemen richting Canas. Onderweg zagen we een stel kinderen op een veld met wat trommels. Wij dachten, wat geinig van die kleintjes. Toen ze begonnen te spelen, stonden we eigenlijk wel met verbazing te kijken en te luisteren hoe mooi en hoe ze gelijk konden spelen. Daar was de nodige drilinstructie aan vooraf gegaan.

11.30

Na een mooie rit in een zeer goede bus (ja dat ga je wel waarderen in CR) over de Interamericana, kwamen we in Canas. Daar nog een halfuur gewacht en toen namen we de bus naar Tilaran. Hoeveel later we daar aankwamen weten we niet meer, maar de bus naar La Fortuna stond op onze bus te wachten dus dat kwam goed uit.

Die rit duurde overigens 2 en half uur. Het was wel een mooi uitzicht op het meer van Arenal en op een mistige vulkaan. In de bus kwamen we een Nederlands stel tegen (Bas en Nienke) die al wat langer in Centro America aan het reizen waren. We komen ze weer tegen op de vlucht naar Nederland, want ze hebben dezelfde vlucht.

16.00

La Fortuna met veel regen en mist rond de Arenal. Toen hadden we het meest geweldige (slechte) hotel van de vakantie genomen, Hotel El Bosque. Het was er niet fris. We konden twee dingen doen. Een tour nemen of aan de bar gaan hangen de hele avond. Voor dat laatste waren we niet helemaal daar naartoe gereisd, dus werd het een tour.

Het was zeker geen ICT tour. Maar laat mij je dat verhaal vertellen. Het begon met een klein mannetje die we trouwens ook al tegenkwamen bij het uitstappen van de bus. Voor $20 pp konden we naar het meer, dan de vulkaan en dan naar de hotsprings. Na wat afdingen kwamen we op $10 pp. Om 17.00 uur zou hij ons bij ons luxe resort komen halen.

Om 17.00 kwam er inderdaad een auto, maar die mensen die daar uitstapten kenden wij niet. Vroegen ons of we met de tour meegingen. Nou iemand anders zou ons halen dus daar gingen we maar op wachten. Ondertussen waren onze Mexicaanse buurman en Argentijnse buurvrouw ook gekomen voor de tour.

Nog een paar minuten later kwamen dezelfde mensen met voor ons het bekende mannetje in een Toyota busje. Na wat hotels afgereden te zijn, zat de bsu vol met 2 Zwitsers, 3 Duitsers, een Amerikaanse, een Mexicaan, een Argentijnse, 3 Hollanders en 3 tico's. Als je achter bekijkt, denk je hoe konden die allemaal in dat bussie.

Oh ja we vergeten iets. Om te beginnen was de prijs omhoog geschroefd omdat die man waar wij mee hadden afgesproken geen afspraken mocht maken, volgens het baasje. We zijn toch maar meegegaan.

Een uur later stonden we aan de voet van een mistige Arenal in de regen en de modder. We kregen een Spaanse uitleg, maar dat was beter dan geen uitleg. Wat we er van opgevangen hebben is dat er 3 kraters zijn, Krater A (spreek uit krater a), Krater B en Krater C. Ja we kunnen tellen. Uit de een kwamen warme stenen, de andere spuwen koude stenen.

Het was zeer gezellig onderling in de groep, dus ondanks het slechte uitzicht was het toch erg leuk.

Daarna zijn we richting hotsprings gegaan. Ja zouden we niet eerst naar het meer gaan? Maar toen stopten ze midden op een donkere weg en zeiden dat je naar beneden kon lopen en de natuurlijke hotsprings kon bezoeken. Dat is natuurlijk zeer gevaarlijk, dus niemand deed dat. Het alternatief was $5 betalen voor de Tabacon hotsprings.

Enkele deden dat omdat ze wel $20 hadden betaald, maar uit principe zijn wij niet gegaan. Na wat harde woorden, kregen we ze wel zover dat ze ons eerder naar het dorp terugbrachten.

Daar zijn we met onze buurman en buurvrouw wezen uiteten. Erg gezellig. Email adressen uitgewisseld en daarna zijn we terug gegaan naar het hotel waar we eerst de kakkerlakken tussen je lakens vandaan moest halen.

 

06 december 1998

Niet vroeg opgestaan, maar om 09.00 zijn we richting ontbijt gegaan. Om 12.30 zouden we de bus naar SJO nemen. Irene, het Argentijnse meisje zou tot Alajuela meereizen. En je raad het nooit, toen we instapten zat Albert ook in de bus. Dat was dus een zeer gezellige reis van 4 uur naar SJO, met live muziek aan boord. We konden bij Albert en Marijke overnachten. Dat was wel relaxed.

 De Argentijnse Schone

07 december 1998

Kleine Jaapie vond het leuk om ons wakker te maken. Dat maakt niet uit, want we hadden zeer goed geslapen en na een warme douche waren we weer helemaal het mannetje en klaar om een goed ontbijt te nuttigen. Na de lunch hebben we afscheid genomen en hebben we de taxi naar El Sesteo genomen. Vanaf toen begon het ook in SJO te regenen.

18.00

Eindelijk weer eens op een lekker bed een film gekeken. Toen belden de 'tweeling' Marielle en Marielle op om wat af te spreken. Het was trouwens de verjaardag van Marielle (brunette), dus dat was des te meer reden voor een feestje. We hadden met ze af gesproken om te gaan uiteten en daarna te stappen. Op advies van iemand bij El Sesteo zijn we naar Escazu (een wijk in SJO), naar Hooligans gegaan om even wat in te drinken. Toen naar Sambuka en daar hebben we ook wat gegeten.

 

Van de ober daar kregen we een adres van een Tico disco bar dancing hoe je het wil noemen. Dar gingen we met de taxi heen. Je mag eigenlijk niet met 5 man (dus 6 in totaal) in een taxi maar het lukte nog net. De Tico tent was best gezellig en we hebben er dus ook nog een Hollands sfeertje aan toegevoegd.

Ondanks dat enkele van ons moe waren gingen we naar een disco die later dicht bleek te zijn. Toen zijn we maar weer met z'n vijven in een Toyota starlet naar El Sesteo gereden. Daar hebben we nog even nagebabbeld en elkaar gepest (ja een potje kaarten)

 

08 december 1998

De dag van vertrek. Na een paar uur slaap zijn we bij de AutoMac gaan ontbijten en daarna hebben we uitgecheckt. Toen nog even naar een warenhuis geweest om nog wat extra souvenirs te kopen. Nog een laatste biertje in Cr gescoord bij een Chineese pub.

16.00

Taxi naar aeropuerto genomen en toen we aan kwamen hadden we niet genoeg geld om de airport tax te betalen. Waren we ook helemaal vergeten.

Net na het inchecken op het vliegveld kwamen die meiden gedag zeggen. Ze waren van de Irazu of Poas (vulkanen) terug langs het vliegveld gekomen. Bas en Nienke die we eerder in La Fortuna tegen kwamen waren er ook. Die kenden die meiden ook weer, maar dan vanuit Guatemala. Dus nog even kletsen en wat drinken en toen naar huis.

 

De reis begon om 19.30 vanuit SJO. Na 2 en half uur waren we op Miami. Dit keer hadden we een tv in de transit ruimte, waar we James Bond konden kijken. Na een klein uurtje vertrokken we weer en de geplande aankomst tijd op Schiphol was 15.00 lokale tijd. Het zag ernaar uit dat dat wel ging lukken. Iets later kwamen we aan omdat het op Schiphol nogal druk was.

Nou Hasta Luego, Dit was het voor wat betreft de avonturen van Suske, Wiske en Lambik.

 

Wordt vervolgd(t?)

 

Links to other pages on Costa Rica Travel:

http://www.centralamerica.com/

http://www.lonelyplanet.com/dest/cam/costa.htm

http://www.amerisol.com/costarica/destinations.html